11 september 2013 - Bohinj

Een blik naar buiten leert ons dat we het van het weer vandaag niet moeten hebben. We halen broodjes voor het ontbijt en de lunch en gaan eens kijken wat we zullen doen. Het meer van Bohinj hebben we nog niet gezien en dat ligt 7 km verderop. Tijd om te gaan kijken. We rijden de weg af naar het dorp Ribcev Laz, dat zo goed als aan het meer ligt. Het dorp heeft een groot beeld van 4 mannen die naar de berg de Triglav wijzen. Zij staan symbool voor de 4 eerste mannen die de Triglav van 2864 m hebben beklommen. Verder zien we een kerk die aan het uiteinde van een oude brug ligt. Het meer is prachtig, zelfs in de regen. Het is een zogenaamd stil meer, tenminste zo noem ik dit soort meren. Ze zijn rimpelloos, omringd door bergen, een beetje geheimzinnig, dampig en er stijgt een soort rust uit op. Een beetje in de sfeer van de meren in Schotland. Ze hebben hier heel goed die sfeer kunnen beschermen.
We gaan door naar het volgende dorp, Ukanc, dat uit slechts een paar huizen en een hotel bestaat. Vanaf hier kun je niet verder. Vanwege de bergen is het niet mogelijk een rondje om het meer te rijden. Je kunt wel rond het meer wandelen, maar in de regen is dat toch minder leuk. Daarom gaan we dezelfde weg weer terug.
Bij Ribcev Laz kun je kiezen of je de weg rechtstreeks terug naar Bohinjska Bistrica neemt of de weg die achter de berg langs door een weids dal en wat stijgingen ook bij Bohinjska Bistrica uitkomt. We nemen deze weg terug en hebben daar geen spijt van. Hij is iets langer, maar veel leuker. En ineens vangen we ook een glimp op van een bergpiek met sneeuw. Ze zijn er dus echt, die hoge bergen, ze blijven alleen verborgen in de wolken.


In het appartement bakken we een eitje voor de lunch en kijken op de kaart wat we vanmiddag zullen doen. We besluiten een rondje te maken richting het zuiden. Het wordt stijgen en dalen over smalle wegen en dwars door de wolken rijden. Daarom zien we niets en veel. We zien niets van de mooie uitzichten naar de dalen vanwege al die regen en laaghangende bewolking. We zien veel van de leuke, knusse dorpjes waar we door komen. Veel chalet-achtige huizen met bloembakken onder de ramen en in de tuinen. Een beetje zoals in Oostenrijk. En overal komt water vandaan! Uit allerlei goten en gootjes, langs de vele rotsen, uit de waterlopen die alle huizen hier hebben. En al dat water maakt ook veel lawaai! We komen door Kropa, een dorp dat bekend staat om zijn smeedijzer. Het wordt iets droger en we kunnen wat verder kijken.

Op een bepaald moment rijden we door een dorp en dan blijkt dat we daar niet verder kunnen vanwege herstelwerkzaamheden aan een bruggetje. Dat betekent met de kaart op schoot puzzelen hoe we dan moeten rijden. Eerst een stuk terug en dan zou er een doorsteek moeten komen over een berg. Inderdaad de doorsteek komt er, maar we hebben eigenlijk geen idee hoe lang het gaat duren voordat we weer in de bewoonde wereld zijn. Op een hoogte van 1277 verschijnt er ineens een grote open plek, duidelijk een startplaats van een skigebied. We dalen weer af en bereiken toch uiteindelijk weer Bohinjska Bistrica. Best een beetje gaar, want we hebben heel wat haarspeldbochten en smalle weggetjes achter de rug. Misschien een beetje veel van het goede, maar niemand kan zeggen dat we de omgeving niet goed verkend hebben...


Morgen beginnen we aan de reis naar huis, wel in 3 etappes want het is nog steeds vakantie.

Water, veel water...