8 september 2013 - Pristava

Uitrusten doen we thuis wel weer, dus ook vandaag gaan we op pad.

De kerk van Ptujska Gora is onderdeel van een oude pelgrimsroute (denk aan Vrouwe Ema van de vorige dag) en we willen graag zien hoe die erbij ligt. Het is niet zo ver en al gauw zien we de kerk hoog boven het dorp uitrijzen. Het is echt zondag, de kerk wordt druk bezocht. Auto's staan op de vreemdste plaatsen geparkeerd en wij doen dat dan ook maar. Er zijn mensen die de helling op fietsen, niet alleen jongeren, ook ouderen. Zo te zien vinden ze het geen probleem, want ze fietsen zonder problemen door. Na het parkeren van de auto beklimmen we de trap voor het laatste stuk naar de kerk. Die is oud, echt een gebouw met geschiedenis. De kerk zit vol en voor de kerk op de toegangstrappen staan mensen te luisteren naar het zingen binnen. Tegenover de kerk is een café, ook drukbezocht. Rondom de kerk staan allerlei stalletjes waar ze toepasselijke artikelen verkopen; mariabeeldjes, rozenkransen, beelden van de paus enz. Al met al een gezellig geheel.
Het uitzicht vanaf de kerk is ook prachtig. We drentelen nog wat in de rondte en gaan dan richting Ptuj.

Het stadje Ptuj is het oudste stadje van Slovenië en werd in het jaar 15 voor Christus opgericht als Romeinse militaire post. Dat het oud is, is duidelijk. Het centrum is maar heel klein. En alle beelden hebben in de loop der jaren hun detail, reliëf, verloren. Soms zie je aan de houding dat het een leeuw of een vogel is geweest. We drinken er koffie en kijken nog even rond. Daarna gaan we naar Maribor.
Maribor is ook een oude stad, maar voordat je het centrum bereikt moet je door een uitgebreid industrie- en bedrijvengebied. Linksaf, rechtsaf, linksaf, het gaat maar door. Je gelooft niet dat je er komt, maar dan verschijnt er een brug over de rivier de Drava en ben je ineens in het centrum. We lopen door de wijk Lent, waar de oudste gebouwen staan. En daar is ie... de oudste wijnstok ter wereld, 400 jaar geleden geplant. Zo staat hij ook genoteerd in het Guiness Book of Records uit 2004. De wijnrank bevindt zich achter een rond hek, naast een museum. Toch wel bijzonder is dat de ranken zich naar beide zijden langs het gebouw uitstrekken en ook vol trossen blauwe druiven zitten. We gaan het museum binnen, dat smaakvol en informatief is ingericht. Hier kom je alles te weten over de lokale wijnen. En over die beroemde wijnstok natuurlijk. We wandelen nog een stukje door Maribor en stappen dan weer in de auto.

De bestemming is het Pohorje massief. We willen niet de officiële 2-baansweg aanhouden, maar het gebied dwars doorsteken. Die weg die we volgen is de 701. Al gauw gaat het asfalt over in losse steenslag met kuilen, hobbels, groeven en gaten. In de gaten staat een gestreepte stok ter waarschuwing. Maar de kleur is verschoten en blijkbaar staan die stokken er al jaren. Ook is er geen afrastering naar de diepte toe. Had wel handig geweest bij tegenliggers. Nu moeten we op de centimeter langs de afgrond manoeuvreren. Dat lukt wel, maar soms is het toch nogal spannend. Maar we klagen niet, want dit soort dingen zijn voor ons altijd onderdeel van de vakantie. We komen regelmatig motoren tegen en ook best wat auto's. De weg steekt een heel stuk af en we denken dat er daarom toch veel gebruik van deze slechte weg, die ook nog eens 25 km lang is, wordt gemaakt. Halverwege is er een soort moerasmeer en een kabelbaan. Nu wordt die gebruikt door dagjesmensen, maar in de winter is het een skilift. Bijna op de top ligt Rogal, op ruim 1200 m hoogte, een populair skioord. Hier starten veel mensen een wandeling door het gebied van Pohorje. De weg is hier weer geasfalteerd en dat geldt ook voor de afdaling die we maken. Opmerkelijk, de ene kant van de berg een asfaltweg en bovenop de top de overgang naar steenslag.



We eten voor de laatste keer op ons terrasje met het ansichtkaarten uitzicht. Morgen gaan we naar Bohinj, een rit van bijna 200 km.