3 september 2013 - Boedapest

Gisteren was het best een vermoeiende dag. Veel gezien, veel gelopen, veel in de bus gezeten. Daarbij komt dat Boedapest een grote en drukke stad is. Trams en bussen rijden af en aan, auto's overal om je heen, om de haverklap opgebroken straten en steigers, zodat je goed moet kijken waar je loopt. Maar je wilt niet alleen kijken waar je loopt, je wilt ook nog al die gebouwen zien die stuk voor stuk de moeite waard zijn. Alle oude gebouwen zijn versierd met beelden, pilaren, schilderingen, enz. Bovendien kom je voorbij grote en kleine passages met arcadebogen en gezellige winkeltjes en restaurantjes. Kortom, je komt ogen te kort en je benen blijven maar gaan...


Vandaag willen we naar Margaretha eiland, midden in de Donau en alleen per bus, te voet of per boot bereikbaar. Onze kaartjes van gisteren voor de rode en gele lijn zijn ook vandaag nog geldig. We kunnen er zelfs mee op een boot naar Margaritha eiland.

Ons bootje

We wandelen naar pier 11, het opstappunt voor de boot, nou ja, bootje. Bij ons zou het niet door de keuring komen, zo vervallen is de boel. De bussen van de hop on-hop off firma zijn trouwens ook hard aan vervanging toe. Maar alles blijkt wonderwel te werken en zo arriveren we zonder problemen op Margaritha eiland.
Dit was ooit een koninklijk jachtgebied. En in de 13e eeuw was er een dominicanenklooster waar nu nog de restanten van te zien zijn. Ongeveer in het midden van het eiland zijn een rozentuin en een botanische tuin. Iets meer naar de punt is een Japanse tuin. Ook is er een sportcomplex met o.a. tennisbanen.

Eeuwenoude bomen

De botanische tuin is prachtig en heel symmetrisch aangelegd. Voor de rozen is het wat te laat in het jaar. Het eiland heeft een hele groene sfeer, met eeuwenoude bomen en dicht gebladerte. Op een hete zomerdag moet het hier heerlijk toeven zijn.
Al wandelende komen we langs de restanten van het oude klooster en tussen de bomen ontwaren we ook diverse bustes van Hongaarse beroemdheden uit vervlogen tijden.
Na een uurtje keren we om en lopen terug, want we willen graag de boot van half 2 terug nemen.

De 'verboden' foto

De boot brengt ons terug naar het beginpunt en vanaf daar lopen we naar de bus. Het plan is om in de buurt van Station Oost het grootste winkelcentrum van Oost-Europa te bezoeken, Arena Plaza. Het is er luxe en alle bekende winkelketens zijn vertegenwoordigd. Van Estée Lauder tot Zara en van Mediamarkt tot Starbucks en Swarovski.
Ik maak een foto van de bovenetage naar beneden, maar word op mijn vingers getikt door een bewaker; fotograferen is verboden. Jammer voor hem, maar de foto is al gemaakt, net als een paar andere die ik maakte onder het koffiedrinken. Er loopt best veel bewaking rond in het winkelcentrum. Ze zijn vriendelijk en correct en spreken zelfs Engels. Dat is prettig, want over het algemeen is het moeilijk je verstaanbaar te maken. In de dienstverlening gaat het nog, maar de rest van de bevolking spreekt vrijwel alleen Hongaars. Het is ook moeilijk om er achter te komen waar je precies bent, want in de reisgids staat het in het Nederlands en hier staat alles in het Hongaars, waar echt geen touw aan vast te knopen is.

Station Oost

Op de terugweg naar de bushalte lopen we nog even binnen bij Station Oost, een enorm gebouw dat er aan de buitenkant veelbelovend uitziet, hoewel enigszins vervallen. Binnen valt het een beetje tegen. We hadden een mooie hal verwacht, maar er lopen eigenlijk alleen maar spoorbanen. Alleen het front is mooi.
Buiten is het een grote bouwput. Er worden ondergrondse metrostations gebouwd. Ook wordt er onder het grote kruispunt gewerkt aan ondergrondse oversteekplaatsen.


Intussen zijn we zo langzamerhand aan het eind van ons Latijn. We stappen weer op de bus, terug naar het appartement. De bewaker van het appartement kent ons inmiddels en groet vriendelijk terug.
We gaan we met de benen omhoog en een nemen een glaasje wijn. Later eten we in een van de tentjes in de passage bij ons om de hoek.

Botanische tuin Margaretha eiland